చిన్నప్పుడు ‘విచిత్ర కాశీ మజిలీ కథలు’ అనే సీరియల్ దూరదర్షన్ లో వచ్చేది. అందులో హీరో గుర్రం మీద కొండల మధ్య నుంచి వస్తుంటే ఒక చిన్న బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ వచ్చేది, ‘టడటడటా… టా… టా.. టా…’ అంటూ. అప్పుడు నా వయస్సు తొమ్మిది, పదేళ్ళు. తరువాత మరి కొన్నేళ్ళకి, DDLJ సినీమాలో మళ్ళీ ఆ మ్యూజిక్ బిట్ ని విన్నాను. రోమాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయి. ఇంటర్నెట్ యుగం వచ్చాక తెలిసింది 1966 లో వచ్చిన ‘The good, the bad and the ugly’ అనే సినీమాలో మొదటిసారి ఆ మ్యూజిక్ వినపడింది అని. నా లాంటి కోట్ల మందిని మాయ చేసిందని.

ఎన్నియో మొర్రికోన్ ఇక లేరు అన్న విషయం తెలిసింది. ఆయన్ని నేనెప్పుడూ చూడలేదు, కలవలేదు, మాట్లాడ లేదు. ఆయన గురించి నాకు తెలిసింది ఆయన సంగీతం ద్వారానే. ఆయన్ని చూసిన, కలిసిన, మాట్లాడిన వారందరికీ ఆయన ఇక ముందునుంచి వుండకపోవచ్చు. కానీ ఆయన్ని కేవలం సంగీతం ద్వారా ఎరిగిన నాకు, నేనున్నంతవరకూ, ఆ సంగీతం ద్వారా నాతోనే వుంటాడన్న విషయం నాకు తెలుసు.

 

You live on… Ennio…